- olfacio
- olfăcĭo, ēci, actum, 3 (uncontracted collat. form ŏlĕfăcĭo:I.
olefacit, olefecit, olefactum,
Not. Tir. p. 167 ), v. a. [oleo-facio], to smell, scent something (class.; syn. odoror).Lit.:B.ea, quae gustemus, olfaciamus, tractemus, audiamus,
Cic. Tusc. 5, 38, 111:unguentum,
Cat. 13, 13:laurus folia trita olfactaque,
smelled, Plin. 23, 8, 80, § 157:gith tusum, olfactum,
id. 20, 17, 71, § 183 (olefactum, Jahn).— Absol.:delphini sagacissime olfaciunt,
have a very keen scent, Plin. 11, 37, 50, § 137.—Trop., to smell, scent, surmise, detect any thing:* II.non sex totis mensibus olfecissem, quam, etc.,
Ter. Ad. 3, 3, 43:nummum,
Cic. Agr. 1, 4, 11:nomen poëtae,
Petr. 93.—To cause to smell of any thing:si ad matris mammam (agnus) non accedet, admovere oportet et olfacere labra lacte,
Varr. R. R. 2, 2, 16.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.